Dla macierzy
oznaczamy również
przez , na przykład
W przypadku wzór z wniosku 5.10 daje zwykłe wzory na wyznaczniki macierzy wymiarów i . Wzór ten jednak jest praktycznie bezużyteczny dla macierzy kwadratowych wymiaru większego niż . W tych przypadkach można obliczyć wyznacznik macierzy w inny sposób.
Używając operacji z wniosku 5.16(1)(b) możemy każdą macierz kwadratową doprowadzić do postaci górnotrójkątnej (jak w 5.16(3)) i łatwo wyliczyć jej wyznacznik jako iloczyn wyrazów na głównej przekątnej.
Przykład.
Obliczymy w ten sposób wyznacznik macierzy
Zastosowania.
1. Sprawdzić, czy układ wektorów
Na mocy wniosku 4.14 i twierdzenia 5.13, układ ten jest liniowo
niezależny wtedy i tylko wtedy, gdy
2. Załóżmy, że
jest bazą przestrzeni
oraz
By odpowiedzieć na to pytanie, rozważmy izomorfizm
dany wzorem
(twierdzenie 3.6). Wówczas
wektory
są liniowo niezależne wektory
są liniowo niezależne. Ale
3. Załóżmy, że
, więc wielomiany , są liniowo niezależne.
Załóżmy teraz, że jest macierzą wymiaru i . Wybierzmy wierszy i kolumn macierzy . Usuńmy z macierzy wszystkie niewybrane wiersze i kolumny. Pozostanie pewna macierz wymiaru . Wyznacznik tej macierzy nazywamy minorem stopnia macierzy (macierz może mieć wiele minorów stopnia ).
Załóżmy, że . Niech będzie macierzą wymiaru powstałą po usunięciu z macierzy -tego wiersza i -tej kolumny. Liczbę nazywamy dopełnieniem algebraicznym wyrazu macierzy .
Przykład.
Dla macierzy , .
Wzory w następnym twierdzeniu nazywamy rozwinięciami Laplace'a wyznacznika macierzy względem -tego wiersza i względem -tej kolumny.
Drugi wzór wynika z pierwszego przez transpozycję, na mocy twierdzenia 5.14.
Rozwinięcia Laplace'a wygodnie jest używać do obliczania wyznacznika macierzy, w której jest wiele zer. Będziemy je również stosować do obliczania wielomianu charakterystycznego macierzy wymiaru .
Przykład
Stosując rozwinięcie Laplace'a względem pierwszej kolumny dostajemy
Używając dopełnień algebraicznych możemy podać wzór na macierz odwrotną.
Zwróćmy uwagę, że na mocy twierdzenia 6.1 jest równe
wyznacznikowi nowej macierzy powstałej z macierzy przez zastąpienie w
niej -tego wiersza przez -ty wiersz. Zatem dla
, podczas gdy dla
(bo wówczas w
nowej macierzy -ty i -ty wiersz są sobie równe). Dlatego
, czyli
Wzór na macierz odwrotną z powyższego twierdzenia jest praktycznie bezużyteczny w konkretnych rachunkach. Macierz odwrotną można obliczyć w prostszy sposób, metodą ``bezwyznacznikową''.
Załóżmy, że macierz wymiaru jest odwracalna. By obliczyć macierz ustawiamy obok siebie macierz i macierz , tworząc w ten sposób nową macierz wymiaru , a następnie dokonujemy ciągu elementarnych operacji polegających na dodawaniu do wierszy nowej macierzy skalarnych krotności innych wierszy w taki sposób, by w miejsce macierzy otrzymać macierz jednostkową . Wówczas w miejsce macierzy otrzymamy macierz . Metodę tę uzasadnimy w rozdziale 9.
Przykład.
Obliczymy macierz odwrotną do macierzy .
Teraz zbadamy, jak zmieniają się współrzędne wektora przy zmianie bazy. Załóżmy, że są dwiema bazami przestrzeni .
Problem. Znając współrzędne wektora , znaleźć współrzędne .
Rozwiązanie tego problemu daje następujący fakt.
Z tego względu przyjmujemy następującą definicję
Przykład.
Wiemy, że dla pewnych
Przykłady.
1. Niech
będzie bazą standardową, zaś
będzie bazą utworzoną z wektorów
Alternatywnie możemy wyliczyć wyrażając bazowe wektory jako liniowe kombinacje wektorów .
2. Niech
i będą jak w przykładzie 1. Niech
Problem. Znaleźć macierz .
By rozwiązać ten problem znajdziemy najpierw macierz obrotu w
bazie
. W tym celu musimy znaleźć współrzędne w
bazie obrazów względem obrotu wektorów . Jasne, że
. Wektory są jednostkowymi wektorami ortogonalnymi,
przy czym płaszczyzna jest generowana przez wektory
. Zauważamy, że
Kolejny alternatywny sposób znalezienia współrzędnych polega na rozwiązaniu układu równań o niewiadomych .
Dlatego w nowym układzie współrzędnych o wektorach bazowych
jest obrotem wokół osi wzdłuż wektora , o kąt
. Widzimy więc, że
By z macierzy dostać macierz , posłużymy sie następującą uwagą, która opisuje, jak zmienia się macierz przekształcenia liniowego przy zmianie bazy.
Stosując uwagę 6.6 w naszym przykładzie widzimy, że
, czyli
Można też znaleźć macierz
znajdując najpierw macierz
. W tym celu musimy znaleźć współrzędne w bazie
standardowej wektorów i , są to kolumny macierzy
. Wiemy, że i , mamy więc już
pierwsze dwie kolumny. By znaleźć zauważmy, że wektory
są ortogonalne, jednostkowe i dodatnio zorientowane. Zatem
również
są takie, to znaczy