Up: Algebra liniowa II
Previous: 14. Macierze symetryczne
W tym rozdziale zakładamy, że
jest
przestrzenią euklidesową dowolnego wymiaru. Zdefiniujemy tu
pojęcie objętości dla pewnych uogólnionych równoległościanów w
przestrzeni . Uzasadnimy też, że pojęcie to zgadza się z
intuicjami dotyczącymi funkcji wyznacznika z początku rozdziału 5.
Załóżmy, że
. Zbiór
nazywamy uogólnionym równoległościanem (lub kostką) rozpiętym przez wektory
.
Gdy wektory są liniowo niezależne i , zbiór
jest zwykłym równoległościanem (dla ) lub
równoległobokiem (dla ) o wierzchołkach
.
Definicja 15.1
Definiujemy przez indukcję względem
liczbę
rzeczywistą
, zwaną (
-wymiarową)
objętością uogólnionego równoległościanu
.
1)
.
2) Dla
,
gdzie
jest rzutem prostopadłym wektora
na podprzestrzeń
.
Zwróćmy uwagę, że rzut prostopadły na podprzestrzeń
istnieje, gdyż podprzestrzeń ta ma
skończony wymiar, więc ma bazę ortonormalną (twierdzenie 11.1,
uwaga 10.9). Ponadto liczba to odległość wektora
od podprzestrzeni (rozdział 11).
Fakt 15.2
1) Jeśli
są liniowo zależne, to
.
2) Jeśli
są liniowo niezależne, to
dla macierzy
,
gdzie
, zaś zbiór
jest bazą ortonormalną przestrzeni
.
Zwróćmy uwagę, że liczby
to
współrzędne wektora w bazie (uwaga 10.8).
Rozważmy szczególny przypadek, gdy i
jest
standardową bazą ortonormalną. Wówczas kolumny macierzy
w fakcie 15.2(2) to po prostu wektory . Fakt ten
potwierdza zatem naszą intuicję dotyczącą wyznacznika w rozdziale
5.
Dowód faktu 15.2.
1) Skoro są liniowo zależne, to dla pewnego wektor jest liniową kombinacją wektorów
. Dlatego jest on równy swojemu rzutowi na
podprzestrzeń
. Wtedy
i zgodnie z definicją
15.1,
skąd wynika, że również
.
2) Stosujemy indukcję względem . Dla teza jest
oczywista. Załóżmy, że i teza jest udowodniona dla .
Niech
. Zbiór
jest
bazą przestrzeni i
. Zauważmy, że
nie zależy od wyboru bazy przestrzeni . Istotnie, załóżmy,
że jest inną bazą ortonormalną przestrzeni . Wtedy macierz
jest ortogonalna, więc
(wniosek 11.13). Mamy
, więc
.
Stosując metodę ortonormalizacji Grama-Schmidta, możemy wybrać
bazę ortonormalną
przestrzeni tak,
że zbiór
jest bazą przestrzeni . Niech
będzie rzutem prostopadłym wektora na przestrzeń
.
(tu oznacza dopełnienie
ortogonalne podprzestrzeni w przestrzeni ). Dlatego
.
Niech
, gdzie
Dla
, więc macierze
są równe. Z założenia
indukcyjnego mamy
Ponadto
, więc
Zauważmy, że dla pewnego
, więc
Dlatego
Zapiszmy macierze i jako ciągi kolumn.
. Zauważmy, że dla
. Ponadto
więc
.
Dlatego
co kończy dowód.
Następny wniosek dostarcza innego sposobu obliczania objętości
uogólnionego równoległościanu.
Wniosek 15.3
Załóżmy, że
. Wtedy
Dowód. Niech będzie dowolną bazą ortonormalną
przestrzeni . Jeśli są liniowo zależne, to
i macierz
ma
wyznacznik (gdyż jej kolumny są liniowo zależne). W tym
przypadku wniosek jest więc udowodniony.
Załóżmy więc, że są liniowo niezależne. Niech
będzie bazą ortonormalną przestrzeni
i niech
. Na mocy
uwagi 10.8 i faktu 15.2 mamy
Dlatego
i
Wyznacznik
występujący we wniosku 15.3 nazywamy
wyznacznikem Grama układu wektorów .
Wniosek 15.4
Załóżmy, że
i
jest liniowe. Wtedy
zmienia
-wymiarową objętość w stodunku
,
tzn.
dla każdego uogólnionego równoległościanu
.
Dowód. Podobnie, jak w dowodzie poprzedniego wniosku, możemy
założyć, że wektory są liniowo
niezależne.
Macierz
jest równa iloczynowi macierzy
, dlatego
Up: Algebra liniowa II
Previous: 14. Macierze symetryczne
Ludomir Newelski
2005-09-21