Dla macierzy
oznaczamy również
przez
, na przykład
W przypadku wzór
z wniosku 5.10 daje zwykłe
wzory na wyznaczniki macierzy wymiarów
i
. Wzór ten jednak jest praktycznie bezużyteczny dla macierzy
kwadratowych wymiaru większego niż
. W tych przypadkach
można obliczyć wyznacznik macierzy w inny sposób.
Używając operacji z wniosku 5.16(1)(b) możemy każdą macierz kwadratową doprowadzić do postaci górnotrójkątnej (jak w 5.16(3)) i łatwo wyliczyć jej wyznacznik jako iloczyn wyrazów na głównej przekątnej.
Przykład.
Obliczymy w ten sposób wyznacznik macierzy
Zastosowania.
1. Sprawdzić, czy układ wektorów
Na mocy wniosku 4.14 i twierdzenia 5.13, układ ten jest liniowo
niezależny wtedy i tylko wtedy, gdy
2. Załóżmy, że
jest bazą przestrzeni
oraz
By odpowiedzieć na to pytanie, rozważmy izomorfizm
dany wzorem
(twierdzenie 3.6). Wówczas
wektory
są liniowo niezależne
wektory
są liniowo niezależne. Ale
3. Załóżmy, że
, więc
wielomiany
,
są liniowo niezależne.
Załóżmy teraz, że jest macierzą wymiaru
i
. Wybierzmy
wierszy i
kolumn macierzy
. Usuńmy z
macierzy
wszystkie niewybrane wiersze i kolumny. Pozostanie pewna
macierz wymiaru
. Wyznacznik tej macierzy nazywamy minorem
stopnia
macierzy
(macierz
może mieć wiele minorów
stopnia
).
Załóżmy, że
. Niech
będzie macierzą
wymiaru
powstałą po usunięciu z macierzy
-tego wiersza i
-tej kolumny. Liczbę
nazywamy dopełnieniem algebraicznym wyrazu
macierzy
.
Przykład.
Dla macierzy
,
.
Wzory w następnym twierdzeniu nazywamy rozwinięciami Laplace'a
wyznacznika macierzy względem
-tego wiersza i względem
-tej
kolumny.
Drugi wzór wynika z pierwszego przez transpozycję, na mocy twierdzenia 5.14.
Rozwinięcia Laplace'a wygodnie jest używać do obliczania wyznacznika
macierzy, w której jest wiele zer. Będziemy je również stosować
do obliczania wielomianu charakterystycznego macierzy wymiaru
.
Przykład
Stosując rozwinięcie Laplace'a względem pierwszej kolumny dostajemy
Używając dopełnień algebraicznych możemy podać wzór na macierz odwrotną.
Zwróćmy uwagę, że na mocy twierdzenia 6.1 jest równe
wyznacznikowi nowej macierzy powstałej z macierzy
przez zastąpienie w
niej
-tego wiersza przez
-ty wiersz. Zatem dla
, podczas gdy dla
(bo wówczas w
nowej macierzy
-ty i
-ty wiersz są sobie równe). Dlatego
, czyli
Wzór na macierz odwrotną z powyższego twierdzenia jest praktycznie bezużyteczny w konkretnych rachunkach. Macierz odwrotną można obliczyć w prostszy sposób, metodą ``bezwyznacznikową''.
Załóżmy, że macierz wymiaru
jest odwracalna. By obliczyć macierz
ustawiamy obok siebie macierz
i macierz
, tworząc w
ten sposób nową macierz wymiaru
, a następnie
dokonujemy ciągu elementarnych operacji polegających na dodawaniu do wierszy
nowej macierzy skalarnych krotności innych wierszy w taki sposób,
by w miejsce macierzy
otrzymać macierz jednostkową
. Wówczas
w miejsce macierzy
otrzymamy macierz
. Metodę tę
uzasadnimy w rozdziale 9.
Przykład.
Obliczymy macierz odwrotną do macierzy
.
Teraz zbadamy, jak zmieniają się współrzędne wektora przy zmianie
bazy. Załóżmy, że
są dwiema bazami przestrzeni
.
Problem. Znając współrzędne
wektora
,
znaleźć współrzędne
.
Rozwiązanie tego problemu daje następujący fakt.
Z tego względu przyjmujemy następującą definicję
Przykład.
Wiemy, że dla pewnych
Przykłady.
1. Niech
będzie bazą standardową, zaś
będzie bazą utworzoną z wektorów
Alternatywnie możemy wyliczyć
wyrażając bazowe
wektory
jako liniowe kombinacje wektorów
.
2. Niech
i
będą jak w przykładzie 1. Niech
Problem. Znaleźć macierz
.
By rozwiązać ten problem znajdziemy najpierw macierz obrotu w
bazie
. W tym celu musimy znaleźć współrzędne w
bazie
obrazów względem obrotu
wektorów
. Jasne, że
. Wektory
są jednostkowymi wektorami ortogonalnymi,
przy czym płaszczyzna
jest generowana przez wektory
. Zauważamy, że
Kolejny alternatywny sposób znalezienia współrzędnych
polega na rozwiązaniu układu równań
o niewiadomych
.
Dlatego w nowym układzie współrzędnych o wektorach bazowych
jest obrotem wokół osi wzdłuż wektora
, o kąt
. Widzimy więc, że
By z macierzy
dostać macierz
, posłużymy sie
następującą uwagą, która opisuje, jak zmienia się macierz
przekształcenia liniowego przy zmianie bazy.
Stosując uwagę 6.6 w naszym przykładzie widzimy, że
, czyli
Można też znaleźć macierz
znajdując najpierw macierz
. W tym celu musimy znaleźć współrzędne w bazie
standardowej wektorów
i
, są to kolumny macierzy
. Wiemy, że
i
, mamy więc już
pierwsze dwie kolumny. By znaleźć
zauważmy, że wektory
są ortogonalne, jednostkowe i dodatnio zorientowane. Zatem
również
są takie, to znaczy